สเว็น อูล็อฟ โยอาคิม พัลเมอ (สวีเดน: Sven Olof Joachim Palme, ออกเสียง: [ˈûːlɔf ˈpâlːmɛ] ( ฟังเสียง); 30 มกราคม 1927 – 28 กุมภาพันธ์ 1986) เป็นนักการเมืองและรัฐบุรุษชาวสวีเดน อดีตนายกรัฐมนตรีสวีเดนสองสมัย จากปี 1969 ถึง 1976 อละอีกวาระในปี 1982 ถึง 1986 อดีตหัวหน้าพรรคสังคมประชาธิปไตยสวีเดนตั้งแต่ปี 1969 จนกระทั่งถูกลอบสังหารในปี 1986เขาเป็นผู้อยู่ภายใต้อุปถัมภ์ของอดีตนายกรัฐมนตรีทาเก เอลันเดอร์ มาตลอด และตัวเขาเองได้ขึ้นดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีสวีเดนวาระแรกในปี 1969 โดยนำคณะรัฐบาลสภาไพรวี ก่อนจะแพ้การเลือกตั้งในการเลือกตั้งทั่วไป ปี 1976 ถือเป็นครั้งแรกในรอบ 40 ปีที่พรรคสังคมประชาธิปไตยแพ้การเลือกตั้งทั่วไปสำหรับนายกรัฐมนตรี ในขณะดำรงตำแหน่งเป็นผู้นำฝ่ายค้าน เขามีบทบาทเป็นผู้ประสานงานพิเศษของสหประชาชาติในสงครามระหว่างอิรักกับอิหร่าน รวมถึงเป็นประธานสภานอร์ดิกในปี 1979 เขาพ่ายแพ้การเลือกตั้งอีกครั้งในปี 1979 แต่ท้ายที่สุดก็ชนะการเลือกตั้งใหม่ในการเลือกตั้งทั่วไปปี 1982 และ 1985 ที่ซึ่งเขาดำรงตำแหน่งจนเสียชีวิตในตำแหน่งพัลเมอถือเป็นบุคคลที่มีบทบาทสำคัญยิ่งและก่อให้เกิดการแบ่งขั้ว (polarising) อย่างมาก[1] ทั้งในการเมืองระดับประเทศและระหว่างประเทศ นับตั้งแต่ทศวรรษ 1960 เขาเป็นผู้มั่นคงในนโยบายแบบไม่ฝักใฝ่ชาติมหาอำนาจใด ๆ ประกอบการสนับสนุนขบวนการปลดแอกและได้รับเอกราชจากเจ้าอาณานิคมมากมาย โดยเฉพาะการสนับสนุนทางการเงินและเป็นปากเสียงให้กับประเทศโลกที่สามจำนวนมากซึ่งเป็นที่ถกเถียงอย่างรุนแรง เขาเป็นผู้นำชาติตะวันตกคนแรกที่เดินทางไปยังประเทศคิวบานับตั้งแต่การปฏิวัติคิวบา และได้กล่าวสุนทรพจน์ในซานเตียโกเชิดชูนักปฏิวัติคิวบาหลายครั้งเขามักโจมตีและวิจารณ์นโยบายต่างประเทศของสหรัฐและสหภาพโซเวียต เขาแสดงการขัดขืนต่อลัทธิจักรวรรดินิยม และการปกครองแบบเผด็จการเบ็ดเสร็จ ซึ่งรวมทั้งฟรันซิสโก ฟรังโก แห่งสเปน, เลโอนิด เบรจเนฟ แห่งสหภาพโซเวียต, อังตอนียู ดึ ออลีไวรา ซาลาซาร์ แห่งโปรตุเกส, กุสตาว ฮูซาก แห่งเช็กโกสโลวาเกีย และโดยเฉพาะอย่างยิ่งต่อจอห์น วอร์สเตอร์ และปีเตอร์ วิลเลิม โบทา แห่งแอฟริกาใต้ ที่ซึ่งพัลเมอเคยประณามระบบถือผิวว่าเป็น "ระบบที่เลวทรามเป็นพิเศษ" ในปี 1972 พัลเมอได้แถลงการณ์ประณามการทิ้งระเบิดที่ฮานอยของสหรัฐ เปรียบเทียบการทิ้งระเบิดนี้กับ "อาชญากรรม" ในอดีตจำนวนมากรวมถึงการทิ้งระเบิดที่เกร์นิกา, การสังหารหมู่ที่ออราดูร์-ซูร์-กลาน, บาบึนยาร์, กาตึญ, ลิดยิตแซ และชาร์เพวิลล์ รวมถึงการวิจารณ์และประณามนโยบายต่างประเทศอื่น ๆ ของสหรัฐจนส่งผลให้ความสัมพันธ์ระหว่างสองประเทศถูกแช่แข็งชั่วคราวพัลเมอถูกลอบสังหารบนถนนเส้นหนึ่งในสต็อกโฮล์มในวันที่ 28 กุมภาพันธ์ 1986 ถือเป็นเหตุฆาตกรรมผู้นำระดับชาติของสวีเดนครั้งแรกนับตั้งแต่กษัตริย์กุสตาฟที่สามเมื่อปี 1792 เหตุลอบสังหารนี้สร้างแรงสั่นสะเทือนไปทั่วโดยเฉพาะในสแกนดิเนเวีย[2] คริสเตอร์ เพ็ตเตอช็อน ชายคนติดยาในพื้นที่ถูกตัดสินว่าเป็นผู้ก่อเหตุ มีความผิดฐานฆาตกรรม โดยศาลแขวง แต่ต่อมาได้รับการตัดสินให้พ้นโทษ มติเป็นเอกฉันท์โดยศาลอุทธรณ์สเวีย ในวันที่ 10 มิถุนายน 2020 อัยการได้ออกมาให้ข้อมูลกับสื่อประกาศว่ามี "หลักฐานที่มีมูล" ว่าสติก เอิงสเตริม เป็นผู้ก่อเหตุฆาตกรรม[3] อย่างไรก็ตาม เอิงสเตริมฆ่าตัวตายในปี 2000 เจ้าหน้าที่ทางการจึงประกาศว่าการตรวจสอบการเสียชีวิตของพัลเมอถือว่าสิ้นสุดแล้ว[3] การสรุปในปี 2020 ถูกวิจารณ์อย่างหนักจากบรรดานักกฎหมาย ตำรวจ และนักข่าวซึ่งประณามหลักฐานเหล่านั้นว่าเป็นรองและเป็นเพียงพยานแวดล้อมกรณี (circumstantial) รวมถึงอ่อนเกินกว่าจะยืนยันในชั้นศาลได้ต่อให้ผู้ต้องสงสัยยังมีชีวิตอยู่ก็ตาม[4]